کد مطلب:33548 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

منظور از اين كه عرش خدا بر آب بوده چيست ؟

علامه طباطبايي در تفسير اين آيه مي فرمايند : ( ( و كان عرشه علي الما ) ) جمله اي است حاليه و معناي مجموع آيه اين است كه : خداي تعالي در وقتي و در حالي به خلقت آسمان ها و زمين پرداخت كه عرشش بر آب بود .بر آب بودن عرش كنايه است از اين كه مالكيت خداي تعالي در آن روز مستقر بر اين آب بود كه گفته شد كه ماده حيات وزندگي است ؛ چون عرش و تخت سلطنت هر پادشاهي عبارت است ازمحل ظهور سلطنت او و استقرار پادشاه بر آن محل به معناي استقرار ملك اوبر آن محل است . ( وقتي مي گويند فلان سلطان بر تخت سلطنت دست يافت و بر آن مستقر گرديد، معنايش اين نيست كه پس از سال ها جنگ وخونريزي به چهار تخته چوب دست يافته است ) . پس ( ( استقرار بر عرش ) ) به اين معنا است كه خداي تعالي بعد از خلقت آسمان و زمين در دو روز [ دودوره و دو مرحله ] به امر تدبير مخلوقات خود پرداخت . نيز در تفسير نمونه آمده است كه : ( ( عرش ) ) مانند ( ( تخت ) ) كنايه از قدرت است و گاهي نيز ( ( عرش ) ) به مجموعه جان هستي گفته مي شود؛ زيرا تخت قدرت خداوند همه جهان را فرا مي گيرد .كلمه ( ( ما ) ) نيز گاه به ( ( آب ) ) معمولي گفته مي شود و گاه به هرشيي مايعي مانند فلزات مايع و امثال آن . از تفسير اين دو كلمه استفاده مي شود كه در آغاز آفرينش جهان هستي به صورت مواد مذابي بود ( ياگازهاي فوق العاده فشرده كه شكل مواد مذاب و مايع را داشت ) . سپس دراين توده آبگونه ، حركات شديد و انفجارات عظيمي رخ داد و قسمت هايي از سطح آن پي در پي به خارج پرتاب شد .اين اتصال و به هم پيوستگي به انفصال و جدايي گراييد و كواكب و سيارات و منظومه ها، يكي بعد از ديگري تشكيل يافتند .بنابراين جهان هستي و پايه تخت قدرت خدا نخست بر اين ماده عظيم آبگونه قرار داشت ... ) ) ;